Ο Αναθεωρημένος Ευρωπαϊκός Κοινωνικός Χάρτης, τον οποίο κύρωσε η χώρα μας με το νόμο 4359/2016, δίνει οριστικό τέλος στις αδικαιολόγητες απολύσεις εργαζομένων θέτοντας έτσι νέους κανόνες στο Εργατικό Δίκαιο.
Μετά την επικύρωση αυτή, έρχεται μία ιστορική απόφαση του Πρωτοδικείου Πειραιά που βασίστηκε στον Ευρωπαϊκό Κοινωνικό Χάρτη, αποδέχθηκε τους κανόνες τους και ειδικά το άρθρο 24 και από εδώ και πέρα υπάρχει δεδικασμένο που σίγουρα απλώνει ένα "πέπλο προστασίας " στους εργαζόμενους.
Ακόμη ένα σημαντικό στοιχείο στους κανόνες του Χάρτη, το οποίο αποδέχθηκε πλήρως η δικαστική απόφαση, είναι ότι πλέον δεν χρειάζεται να αποδείξει ο εργαζόμενος το δίκιο του, αλλά οι εργοδότες είναι υποχρεωμένοι να αποδείξουν τη νομιμότητα της απόλυσης και τους βάσιμους λόγους στους οποίους στηρίχθηκε.
Αυτή η ιστορική απόφαση, σε συνάρτηση και με απόφαση του Αρείου Πάγου πριν 3 χρόνια όπου θέτει παράνομες τις απολύσεις αρχαιοτέρων υπαλλήλων σε επιχειρήσεις όπου προσλαμβάνονται νεότεροι με μικρότερο μισθό βάζει σοβαρά όρια στις ανεξέλεγκτες απολύσεις. Ειδικά τη στιγμή που οι απολύσεις στην Ελλάδα γίνονται για καθαρά οικονομικούς λόγους, τους οποίους τα δικαστήρια δεν αποδέχονται.
Για την ιστορία να αναφέρουμε ότι η απόφαση του Πρωτοδικείου Πειραιά πάρθηκε για μία εργαζόμενη πωλήτρια σε κατάστημα παροχής τηλεπικοινωνιακών υπηρεσιών, που πρωτόδικα είχε χάσει τη δικαστική μάχη από τους εργοδότες της. Το άρθρο 24 του Χάρτη μεταξύ άλλων αναφέρει:
" Με σκοπό τη διασφάλιση της αποτελεσματικής άσκησης του δικαιώματος προστασίας των εργαζομένων σε περιπτώσεις λύσης της σχέσης εργασίας, τα μέρη αναλαμβάνουν να αναγνωρίζουν:
α) το δικαίωμα όλων των εργαζόμενων να μη λύεται η εργασιακή τους σχέση χωρίς βάσιμο λόγο που να συνδέεται με την ικανότητα ή τη συμπεριφορά τους ή να βασίζεται στις λειτουργικές απαιτήσεις της επιχείρησης, της εγκατάστασης ή της υπηρεσίας, β) το δικαίωμα των εργαζομένων, των οποίων η εργασιακή σχέση λύεται χωρίς βάσιμο λόγο, σε επαρκή αποζημίωση ή άλλη κατάλληλη επανόρθωση".
Μετά την κύρωση του εν λόγω Χάρτη, "εισάγεται ευθέως στο Ελληνικό Δίκαιο η αρχή της δικαιολογημένης καταγγελίας και τα δικαστήρια πρέπει να ερευνούν την ύπαρξη ή μη του βάσιμου λόγου της καταγγελίας ". Παράλληλα με αυτό θα πρέπει τα δικαστήρια να θεωρούν να θεωρούν άκυρη κάθε απόλυση που δεν είναι σύμφωνη με τους όρους του άρθρου 24, κάτι που αναφέρεται στην εν λόγω δικαστική απόφαση. Μάλιστα, η πρόεδρος του δικαστηρίου κ. Γκίντζου αναφέρει ότι το βάρος της απόδειξης για τη δικαιολογημένη ή μη απόλυση το φέρει πλέον ο εργοδότης με το σκεπτικό μάλιστα ότι η αγωγή του εργαζόμενου στα δικαστήρια όπου επικαλείται παράνομη και καταχρηστική την απόλυσή του, εκτιμάται ως ένσταση και ως εκ τούτου ο εργοδότης φέρει το βάρος απόδειξης του αντιθέτου.
Τέλος, αξίζει να σημειώσουμε ότι η Ελλάδα ήταν η μοναδική χώρα από τα λεγόμενα προηγμένα κράτη όπου οι απολύσεις γίνονταν χωρίς κάποια αιτιολογία. Σε όλα τα Ευρωπαϊκά κράτη δεν γίνεται καμία απόλυση χωρίς ο εργοδότης να την αιτιολογήσει. Όσο αφορά την Ελλάδα στις αποφάσεις που είχαμε ως τώρα όπου δικαιώθηκαν οι εργαζόμενοι ( οι οποίοι, όμως έπρεπε να αποδείξουν ότι η απόλυσή τους ήταν παράνομη ή καταχρηστική για λόγους αντεκδίκησης ) επιδίκαζαν οι απολυθέντες να πληρωθούν όλους τους μισθούς με το νόμιμο τόκο μέχρι τη τελεσιδίκαση της απόφασης. Μάλιστα, σε κάποιες από αυτές τις περιπτώσεις επικυρώθηκε και η επαναπρόσληψη των εργαζομένων.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου