Το τελευταίο τρίμηνο η χώρα μας κυβερνάται από Πράξεις Νομοθετικού Περιεχομένου εν ονόματι της πανδημίας. Όλες οι Π.Ν.Π., όμως στην ουσία έχουν αντιεργατικό χαρακτήρα κσι η ωφέλεια ήταν αποκλειστικά των εργοδοτών που στο όνομα του "να μην χαθεί καμιά θέση εργασίας" κέρδισαν μισθοδοσίες, μειώσεις φόρων και ασφαλιστικών εισφορών, καθώς και προνομιακά δάνεια. Εδώ, λοιπόν θα προσπαθήσουμε αυτή την ώρα να αναλύσουμε κάποιες ασάφειες και κάποια πονηρά σημεία των Π.Ν.Π. και Κ.Υ.Α. που είναι εις βάρος των εργαζομένων και ίσως οι περισσότεροι δεν γνωρίζουν.
Συγκεκριμένα, την ώρα που η κυβέρνηση διαφημίζει την προστασία των εργαζομένων βλέπουμε κάποια σημεία που σηματοδοτούν την επόμενη μέρα και είναι εκ διαμέτρου αντίθετα με αυτό. Γνωρίζουμε, λοιπόν ότι οι υπάλληλοι που βρίσκονται σε αναστολή εργασίας όταν λήξει αυτή επανέρχονται στις εργασίες τους και για 45 μέρες δεν μπορεί κανείς να τους πειράξει ή να αλλάξει κάτι στη σύμβασή τους. Στην ίδια Π.Ν.Π. αναφέρεται ότι και η επιχείρηση είναι υποχρεωμένη να κρατήσει τον ίδιο αριθμό θέσεων εργασίας. Παρόλα αυτά δεν της απαγορεύει να απολύσει οποιονδήποτε υπάλληλο και να τον αντικαταστήσει με νέα πρόσληψη. Αυτό μπορεί να συμβεί για την ώρα σε εταιρίες που παρέμειναν ανοιχτές και ανήκουν στις πληττόμενες, ενώ αργότερα που θα λήξει το 45ημερο θα μπορούν να το ωφεληθούν και οι μέχρι τώρα κλειστές. Για παράδειγμα μία εταιρία μπορεί ανά πάσα στιγμή να απολύσει έναν αριθμό υψηλόμισθων υπαλλήλων και να τους αντικαταστήσει με τον ίδιο αριθμό νέων υπαλλήλων χαμηλόμισθων.
Άλλο ένα σημείο που λειτουργεί εις βάρος των εργαζομένων έχει να κάνει με την άρση αναστολών. Για όσους επανέρχονται στην εργασία τους μετά το τέλος της αναστολής τους ισχύουν αυτά που προείπαμε για το 45ημερο που δεν τους πειράζει κανείς. Σε όσους, όμως γίνει άρση της αναστολής τους έστω και μία μέρα πριν τη λήξη τους τότε δεν ισχύει το 45ημερο. Μπορεί την επόμενη μέρα η επιχείρηση να τους αλλάξει όρους σύμβασης ή μισθοδοσίας. Για παράδειγμα, ένας εργαζόμενος του οποίου η αναστολή λήγει 14 Μαϊου αν η επιχείρηση των φέρει πίσω έστω και μία μέρα πριν μπορεί μετά να τον βάλει σε εκ περιτροπής εργασία. Αυτό θα είναι μεγάλο πρόβλημα κυρίως για τους εργαζόμενους σε επιχειρήσεις που ήταν κλειστές και άνοιξαν πριν τη λήξη των αναστολών τους.
Ακόμη, η κυβέρνηση φάνηκε πολύ μικρότερη των προσδοκιών να διαχειριστεί μία τέτοια κρίση στην εργασία όταν δεν πήρε την ευθύνη να θεσμοθετήσει για τις ευπαθείς ομάδες. Ενώ στο δημόσιο οι ευπαθείς ομάδες προφυλάσσονται και δεν στερούνται το μισθό τους, στον ιδιωτικό τομέα άφησε στην δικαιοδοσία της εργοδοσίας που θα διαχειριστεί αυτή την κατηγορία εργαζομένων.
Βέβαια, μέσα σε όλα αυτά να μην ξεχάσουμε να αναφέρουμε την αναλγησία του κράτους όσο αφορά τους εργαζόμενους που παραμένουν σε αναστολή και οι οποίοι μετά την πληρωμή των 800 ευρώ στις 16 Απριλίου θα ξαναπληρωθούν 5-10 Ιουνίου και θα πάρουν το ποσό των 17.40 ευρώ για κάθε μέρα αναστολής. Ακόμη,στους εργαζόμενους που ήταν σε αναστολή τον Απρίλιο υπάρχει ανησυχία για το υπόλοιπο του Δώρου του Πάσχα ( ένα μέρος του αναλογεί στην επιχείρηση και το υπόλοιπο στο κράτος ), καθώς η κυβέρνηση κωλυσιεργεί όσο αφορά του τρόπου και της ημερομηνίας που αυτό θα καταβληθεί από το κράτος. Η αλήθεια είναι ότι επικοινωνήσαμε με ανώτερο στέλεχος του Υπουργείου Εργασίας και η απάντηση ήταν ότι ακόμη δεν υπάρχει κάποια ενημέρωση πότε και με ποιο τρόπο αυτό θα καταβληθεί. Δικαίως, λοιπόν αναρωτιόμαστε αν πάει προς διαγραφή.
Μετά από όλα αυτά και ενώ η εκ περιτροπής εργασία από ότι φαίνεται ήρθε για να μείνει, όλοι οι εργαζόμενοι περιμένουν το πρόγραμμα Sure το οποίο και πάλι διαφημίζουν η κυβέρνηση και τα ΜΜΕ. Το πρόγραμμα Sure είναι ένα ευρωπαϊκό πρόγραμμα που περιλαμβάνει επιδότηση ενός μέρους του μισθού των εργαζομένων από το κράτος για όσους μπουν σε εκ περιτροπής εργασία και χάσουν το μισό μισθό τους. Μόνο που το ποσό που αναλογεί στην Ελλάδα είναι περί τα 1,2 δις ευρώ που σίγουρα δεν φτάνει ούτε για 1 με 2 μήνες.
Αυτή η πανδημία, λοιπόν έφερε στο προσκήνιο το ανάλγητο πρόσωπο της πλειοψηφίας των επιχειρήσεων και κυρίως αυτών που πολυδιαφημίζονταν για μεγάλες και ισχυρές ενώ έδειξαν ότι είναι στην ουσία πολύ μικρές σε συμπεριφορές και στάση απέναντι στους εργαζομένους τους. Μεγάλοι επιχειρηματίες που στήριζαν πάντα τη νεοφιλελεύθερη ιδέα και ανδρώθηκαν τα χρόνια της πλασματικής ευημερίας και πλούτισαν ξαφνικά έγιναν κρατιστές και ζήτησαν βοήθεια από την κυβέρνηση με την δικαιολογία της πανδημίας. Σαφώς δεν μιλάμε για τις εταιρίες που έκλεισαν (αν και κάποιες από αυτές μπορούσαν να σηκώσουν ένα μέρος του κόστους των υπαλλήλων), αλλά για εταιρίες που εν μέσω πανδημίας είχαν κύκλο εργασιών. Η κυβέρνηση έβαλε στο ίδιο καλάθι ως πληττόμενες εταιρίες πολλών κλάδων χωρίς να γίνει πραγματικός έλεγχος. Επιβαρύνθηκε κόστος υπαλλήλων εταιριών που συνέχιζαν να έχουν υψηλό τζίρο (έστω και μειωμένο) και που είχαν τέτοιο πλουτισμό τα προηγούμενα χρόνια που μπορούσαν να σηκώσουν αυτό το βάρος και να μην το φορτώσουν στο κράτος. Βέβαια, υπήρξαν κάποιοι λίγοι εργοδότες που μπήκαν στη ρύθμιση αυτή των πληττόμενων αλλά πλήρωσαν στους υπαλλήλους τους τα υπόλοιπα ποσά που υπολείπονταν από το επίδομα που έδωσε το κράτος στους υπό αναστολή υπαλλήλους.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου