" ΧΑΙΡΕ ΥΠΟΥΡΓΕ "

Ο Βασίλης Παπακωνσταντίνου υπήρξε για μένα ένας τραγουδιστής επαναστάτης που στην ευαίσθητη εποχή της εφηβείας μου με βοήθησε να ανοίξω τα αυτιά μου και τα μάτια μου στην ουσία των πραγμάτων και να αρχίσω να βλέπω μία αλήθεια για την κοινωνία στην οποία ζούσα, αλλά και για όλα όσα συνέβησαν στις ζωές μας αργότερα. Το " φοβάμαι όλα αυτά που θα γίνουν για μένα χωρίς εμένα" υπήρξε ύμνος και δυστυχώς συνεχίζει να ισχύει και για τα παιδιά μας. Από τότε που τον άκουσα για πρώτη φορά από κοντά στα 18 μου σε μια μίνι "συναυλία" για φίλους σε έναν όμορφο και μικρό χώρο στα Εξάρχεια που επισκέπτονταν και ο ίδιος σαν πελάτης, μέχρι και σήμερα νιώθω ότι δεν άλλαξε καθόλου. Χαίρομαι που συνεχίζει με το ίδιο πάθος, με την ίδια... παιδική αθωότητα, που δεν έχει αλλάξει τρόπο ζωής και σκέψης. Χαίρομαι και τον εκτιμώ ακόμη περισσότερο που δεν μας ... πούλησε όλους εμάς που τον θαυμάζουμε και τον αγαπάμε από τότε. Αναρτώ το τελευταίο του τραγούδι, που έχει γίνει ύμνος στα στόματα της νεολαίας, αλλά θα έπρεπε να γίνει ύμνος για τη δική μας γενιά και να μας δώσει την ώθηση να ξεσηκωθούμε έστω και καθυστερημένα.

Και μη ψάξετε να βρείτε ποιον εννοεί. 'Ολοι αυτοί που μας κυβέρνησαν τα τελευταία 30 χρόνια αξίζουν μία θέση στο Χαίρε...