Τελευταία μέρα του καλοκαιριού σήμερα. Ξεχάστε έννοιες, προβλήματα, παράπονα, διώξτε τη μιζέρια και χαρείτε.
Από αύριο ξεκινάει το Φθινόπωρο. Μία πραγματικά δύσκολη εποχή για όλους και κυρίως για την ψυχολογία μας. Μπορεί τίποτα να μην αλλάξει στη ζωή μας από τη μια μέρα στην άλλη. Συνειδησιακά και παραδοσιακά, όμως ο Σεπτέμβριος είναι ο μήνας της βίαιης προσαρμογής σε μια πραγματικότητα που το καλοκαιράκι με τη ζέστη, τη θάλασσα και τη χαλαρότητά του αποφεύγουμε να αντιμετωπίσουμε.
Από τα παιδικά μας χρόνια καταλαβαίνουμε το νόημα αυτών που γράφω. Σεπτέμβριο ξεκινάνε τα σχολεία και τελειώνει η ανεμελιά.
Μεγαλώνοντας, βλέπουμε ότι Σεπτέμβριο έρχονται οι φόροι και ξεκινάνε οι έλεγχοι από όλους τους φορείς. Ακόμη, ξεκινάνε οι αξιολογήσεις στις εργασίες ( μη κοιτάτε τους δημόσιους υπαλλήλους που αντιδρούν, στον ιδιωτικά τομέα υπάρχουν αξιολογήσεις εδώ και δεκάδες χρόνια).
Αν τώρα έρθουμε και στη σημερινή εποχή που τα πράγματα είναι ακόμη πιο δύσκολα, από αυτό τον Σεπτέμβριο πολύ φοβάμαι ότι θα έρθουν ακόμη χειρότερες μέρες. Αναμένεται η πληρωμή φόρων, ΕΝΦΙΑ, πάγιων λογαριασμών και ένα σωρό ακόμη επιβαρύνσεις. Ακόμη, αναμένονται κι άλλες απολύσεις σε δημόσιο και ιδιωτικό τομέα, ενώ θεωρείται σχεδόν βέβαιο ότι θα υπογραφούν νέα μέτρα που θα μας δεσμεύουν και για τα επόμενα χρόνια.
Καλό φθινόπωρο να έχουμε, λοιπόν.
Φορτιστείτε με πολύ υπομονή και να είστε έτοιμοι όταν πρέπει να αντιμετωπίσετε όλες τις δύσκολες καταστάσεις. Όταν χρειαστεί μη φοβηθούμε να βγούμε στους δρόμους και να αντιδράσουμε ειρηνικά για όλα αυτά που δικαιούμαστε και μας στερούν. Μη φοβηθούμε κανέναν από αυτούς που βάζει το μέλλον των παιδιών μας υποθήκη, Αξίζουμε περισσότερα από αυτά που μας δίνουν. Πρέπει να μάθουμε να διεκδικούμε και να μη σκύβουμε το κεφάλι... σαν ραγιάδες. Το χρωστάμε σε μας, το χρωστάμε στις επόμενες γενιές.
Ο φόβος ήταν πάντα για όλους όσους είχαν εξουσία το καλύτερο εργαλείο να ελέγχουν το λαό.
Θα δανειστώ μία φράση του Χριστόφορου Κάσδαγλη, ενός συγγραφέα που λατρεύω. Γράφει, λοιπόν σε κάποιο σημείο του βιβλίου του με τίτλο " Σπλίτ ": " Οι τύποι σαν τον Μπάρλοου ( όπου Μπάρλοου βάλτε το όνομα οποιουδήποτε ισχυρού που νιώθει άτρωτος) δεν ξέρουν-δεν έχουν μάθει να χάνουν . Η αποτυχία τους κάνει να αμφιβάλλουν, η αμφιβολία τους αναγκάζει να σκεφθούν, οι σκέψεις τους γεννάνε δισταγμούς, οι δισταγμοί τους οδηγούν σε λάθη. Μόλις τους πιάσεις να κάνουν ένα λάθος, τους καταφέρνεις το δεύτερο χτύπημα και φροντίζεις να το μάθουν οι πελάτες τους, οι συνέταιροί τους, οι υποτακτικοί, οι εχθροί τους..."
Μη φοβάστε, λοιπόν. Όταν πάψουμε να τους φοβόμαστε, τότε τους έχουμε... στο χέρι.
Καλό Φθινόπωρο και καλό κουράγιο.
Περαστικά σε όλους τους αρρώστους, να έχουν δύναμη ψυχής και κουράγιο. Όσο αναπνέουμε πρέπει να παλεύουμε με δύναμη ψυχής.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου