Η Δημοκρατία, λένε δεν έχει αδιέξοδα. Μόνο που αυτή τη φορά εγώ είμαι σε αδιέξοδο. Γιατί, δεν έχω κοντή μνήμη σαν τη πλειοψηφία των Ελλήνων. Μπορεί να έχω τις ενστάσεις μου και τις αμφιβολίες μου για τη διακυβέρνηση της χώρας του τελευταίους 7 μήνες, αλλά αυτό δε θα με αναγκάσει να νομιμοποιήσω το παρελθόν όλων αυτών που επί 40 χρόνια δούλεψαν για να με οδηγήσουν σε αυτή την καταστροφή.
Άλλη επιλογή, πέρα από τον ΣΥΡΙΖΑ και τον Αλέξη Τσίπρα δεν έχω. Η αποχή για μένα είναι μη δημοκρατική διέξοδος και σαν νοήμων-θέλω να πιστεύω-πολίτης οφείλω να συμμετέχω στη διαδικασία. Αν με προδώσει ο Τσίπρας, τουλάχιστον δεν το ξέρω ακόμη. Για τους άλλους γνωρίζω, όμως πολύ καλά ποιοι είναι και τι έκαναν όλα αυτά τα χρόνια.
Κατά τη ταπεινή μου προσωπική άποψη, λοιπόν το διακύβευμα σε αυτές τις εκλογές είναι ένα και μοναδικό. Ποιος μπορεί να μας κυβερνήσει καλύτερα. Πρώτ' απ' όλα θα πρέπει να ελέγξουμε πόσοι είναι αυτοί που βρίσκονται μέσα σε αυτή τη Βουλή και έχουν τις δυνατότητες να κυβερνήσουν αυτή τη χώρα ( προσέξτε όχι αν μπορούν να κυβερνήσουν σωστά, αλλά απλά αν μπορούν να ηγηθούν μιας κυβέρνησης). Αν το καλοεξετάσουμε το πολύ να βρούμε μέχρι 3-4 άτομα και πολλά λέω μου φαίνεται. Από αυτούς, θα πρέπει να εξετάσουμε ανεξάρτητα από κόμματα ποιος θα ήταν ο καλύτερος. Για όσους μας κυβέρνησαν τα προηγούμενα χρόνια γνωρίζουμε. Για τον Αλέξη Τσίπρα και τον ΣΥΡΙΖΑ ( ξεσκαρτισμένο από τα σκουριασμένα μυαλά ), αν μη τι άλλο δεν είμαστε σίγουροι. Για να διευκρινίσω, μάλιστα τι εννοώ με το " σκουριασμένα μυαλά", δεν έχει να κάνει με την ιδεολογία που κι εγώ αυτήν πιστεύω. Έχει να κάνει με τη ρεαλιστικότητα του πράγματος.
Κακά τα ψέμματα, Ευρωπαίοι και προηγούμενοι Έλληνες κυβερνώντες μας έχουν δέσει χειροπόδαρα και αν βγαίναμε από την Ευρωζώνη, είμασταν χαμένοι. Το θέμα δεν είναι μόνο οικονομικό και πρέπει να το καταλάβουμε. Ακόμη και αν πραγματικά μπορούσαμε να ζήσουμε μόνο εκ των έσω και με τη δραχμή, υπάρχουν τριγύρω μας τόσοι άλλοι κίνδυνοι που δεν μπορούμε χωρίς συμμάχους να αντιμετωπίσουμε. Μάλιστα θεωρείται δεδομένο η επικινδυνότητα θα αυξανόταν ακόμη και τεχνητά από τους τωρινούς εταίρους μας, αν φεύγαμε από δίπλα τους. Άλλωστε και μόνο το γεγονός ότι οι μεγάλοι εργατοπατέρες που οδήγησαν τη χώρα στην οικονομική καταστροφή, δήλωσαν ότι στηρίζουν το κόμμα Λαφαζάνη, εμένα με κάνει πιο σίγουρη ακόμη για την απόφασή μου να μην ακολουθήσω.
Εν κατακλείδι, λοιπόν το θέμα είναι ένα. Το μνημόνιο, ούτως ή άλλως ψηφίστηκε. Ποιος πιστεύουμε ότι μπορεί να το εφαρμόσει όσο πιο ανώδυνα γίνεται για εμάς τους απλούς πολίτες και ποιος από όλους αυτούς που μπορεί να μας κυβερνήσουν θα θελήσει να μας βγάλει όσο πιο γρήγορα γίνεται από αυτό.
Ας ψηφίσουμε για όλους και όχι για την πάρτη μας. Μπορεί να κάνω λάθος, αλλά η συνείδησή μου θα είναι ήσυχη μόνο αν δεν το ξέρω από πριν. Με τους προηγούμενους ξέρω.
Οι αμφιβολίες, οι φόβοι και η έννοιες για το μέλλον των παιδιών μου πολλές. Μακάρι να υπήρχε και κάτι πιο νέο ( όχι σε ηλικία, αλλά σε τρόπο διακυβέρνησης ) από τον Τσίπρα για να το στηρίξω με όλη μου την καρδιά. Δυστυχώς, όμως δεν...
Άλλη επιλογή, πέρα από τον ΣΥΡΙΖΑ και τον Αλέξη Τσίπρα δεν έχω. Η αποχή για μένα είναι μη δημοκρατική διέξοδος και σαν νοήμων-θέλω να πιστεύω-πολίτης οφείλω να συμμετέχω στη διαδικασία. Αν με προδώσει ο Τσίπρας, τουλάχιστον δεν το ξέρω ακόμη. Για τους άλλους γνωρίζω, όμως πολύ καλά ποιοι είναι και τι έκαναν όλα αυτά τα χρόνια.
Κατά τη ταπεινή μου προσωπική άποψη, λοιπόν το διακύβευμα σε αυτές τις εκλογές είναι ένα και μοναδικό. Ποιος μπορεί να μας κυβερνήσει καλύτερα. Πρώτ' απ' όλα θα πρέπει να ελέγξουμε πόσοι είναι αυτοί που βρίσκονται μέσα σε αυτή τη Βουλή και έχουν τις δυνατότητες να κυβερνήσουν αυτή τη χώρα ( προσέξτε όχι αν μπορούν να κυβερνήσουν σωστά, αλλά απλά αν μπορούν να ηγηθούν μιας κυβέρνησης). Αν το καλοεξετάσουμε το πολύ να βρούμε μέχρι 3-4 άτομα και πολλά λέω μου φαίνεται. Από αυτούς, θα πρέπει να εξετάσουμε ανεξάρτητα από κόμματα ποιος θα ήταν ο καλύτερος. Για όσους μας κυβέρνησαν τα προηγούμενα χρόνια γνωρίζουμε. Για τον Αλέξη Τσίπρα και τον ΣΥΡΙΖΑ ( ξεσκαρτισμένο από τα σκουριασμένα μυαλά ), αν μη τι άλλο δεν είμαστε σίγουροι. Για να διευκρινίσω, μάλιστα τι εννοώ με το " σκουριασμένα μυαλά", δεν έχει να κάνει με την ιδεολογία που κι εγώ αυτήν πιστεύω. Έχει να κάνει με τη ρεαλιστικότητα του πράγματος.
Κακά τα ψέμματα, Ευρωπαίοι και προηγούμενοι Έλληνες κυβερνώντες μας έχουν δέσει χειροπόδαρα και αν βγαίναμε από την Ευρωζώνη, είμασταν χαμένοι. Το θέμα δεν είναι μόνο οικονομικό και πρέπει να το καταλάβουμε. Ακόμη και αν πραγματικά μπορούσαμε να ζήσουμε μόνο εκ των έσω και με τη δραχμή, υπάρχουν τριγύρω μας τόσοι άλλοι κίνδυνοι που δεν μπορούμε χωρίς συμμάχους να αντιμετωπίσουμε. Μάλιστα θεωρείται δεδομένο η επικινδυνότητα θα αυξανόταν ακόμη και τεχνητά από τους τωρινούς εταίρους μας, αν φεύγαμε από δίπλα τους. Άλλωστε και μόνο το γεγονός ότι οι μεγάλοι εργατοπατέρες που οδήγησαν τη χώρα στην οικονομική καταστροφή, δήλωσαν ότι στηρίζουν το κόμμα Λαφαζάνη, εμένα με κάνει πιο σίγουρη ακόμη για την απόφασή μου να μην ακολουθήσω.
Εν κατακλείδι, λοιπόν το θέμα είναι ένα. Το μνημόνιο, ούτως ή άλλως ψηφίστηκε. Ποιος πιστεύουμε ότι μπορεί να το εφαρμόσει όσο πιο ανώδυνα γίνεται για εμάς τους απλούς πολίτες και ποιος από όλους αυτούς που μπορεί να μας κυβερνήσουν θα θελήσει να μας βγάλει όσο πιο γρήγορα γίνεται από αυτό.
Ας ψηφίσουμε για όλους και όχι για την πάρτη μας. Μπορεί να κάνω λάθος, αλλά η συνείδησή μου θα είναι ήσυχη μόνο αν δεν το ξέρω από πριν. Με τους προηγούμενους ξέρω.
Οι αμφιβολίες, οι φόβοι και η έννοιες για το μέλλον των παιδιών μου πολλές. Μακάρι να υπήρχε και κάτι πιο νέο ( όχι σε ηλικία, αλλά σε τρόπο διακυβέρνησης ) από τον Τσίπρα για να το στηρίξω με όλη μου την καρδιά. Δυστυχώς, όμως δεν...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου