Στο στόχαστρο του ΣΥΡΙΖΑ βρίσκονται οι Έλληνες μεγιστάνες του πλούτου σύμφωνα με τους Financial Times.
Σύμφωνα με την ανταποκρίτρια Kerin Hope, πρόκειται για τους πιο διάσημους επιχειρηματίες της Ελλάδας, που οι απλοί πολίτες της χώρας μας τους αποκαλούν " διαπλεκόμενους" ή "νταβατζήδες ", ενώ οι οικονομολόγοι τους ονομάζουν ολιγάρχες, γιατί επικρατούν στην επιχειρηματική ζωή της. Όπως κι αν αποκαλούνται όμως, ο ρόλος τους στην ελληνική πολιτική και κοινωνία μπαίνει στο μικροσκόπιο, ενόψει των εκλογών. Το ριζοσπαστικό αριστερό κόμμα ΣΥΡΙΖΑ, που έχει πλεονέκτημα στο να κερδίσει τις πρόωρες εκλογές της 25ης Ιανουαρίου, έχει κηρύξει πόλεμο στους ολιγάρχες, εφόσον ανέλθει στην εξουσία» αναφέρεται.
Ο Γιώργος Σταθάκης, δήλωσε στη Βρετανική εφημερίδα την περασμένη εβδομάδα ότι ο ΣΥΡΙΖΑ θα βάλει τέλος στην δωρεάν έκδοση αδειών για τηλεοπτικά κανάλια σε πολιτικούς τους φίλους και θα επανεξετάσει ιδιωτικοποιήσεις. Η καταπολέμηση της ολιγαρχικής μέγγενης στην οικονομία θα είναι προτεραιότητα», δήλωσε χαρακτηριστικά.
«Ο πραγματικός εχθρός του ανταγωνισμού στην αγορά στην Ελλάδα είναι η ολιγαρχία, αλλά το θέμα είναι ταμπού: Οι πολιτικοί δεν το συζητούν και τα ΜΜΕ δεν γράφουν γι' αυτό», σχολιάζει ο καθηγητής Φιλοσοφίας, Δικαίου και Οικονομικής Ανάλυσης στο Πανεπιστήμιο Αθηνών, Αριστείδης Χατζής.
Ένας λόγος είναι ότι τα ιδιωτικά τηλεοπτικά κανάλια στην Ελλάδα, όπως και οι ειδησεογραφικές ιστοσελίδες και οι ημερήσιες εφημερίδες με επιρροή σε αρκετές περιπτώσεις βρίσκονται στον έλεγχο ολιγαρχών.
Σε μια έκθεση της αμερικανικής πρεσβείας που δημοσίευσε το WikiLeaks αναφέρεται: «Τα ιδιωτικά ΜΜΕ της Ελλάδας ανήκουν σε μια μικρή ομάδα ανθρώπων που δημιούργησαν ή κληρονόμησαν περιουσίες... και συνδέονται μέσω δεσμών αίματος, γάμου ή εξ αγχιστείας με πολιτικά στελέχη της κυβέρνησης ή και άλλους μεγάλους επιχειρηματίες».
Δεν θα είναι εύκολο να τιθασευτούν αυτά τονίζει η δημοσιογράφος. Κανένα μέλος του στενού οικογενειακού κύκλου της ολιγαρχικής κοινότητας δεν έχει ακόμη πέσει λόγω της επταετούς οικονομικής κρίσης, μολονότι τα μίντια που τους ανήκουν -από αναλυτές εκτιμάται- ότι έχουν μη εξυπηρετούμενα δάνεια που πλησιάζουν τα 2 δισ. ευρώ προς τις εγχώριες τράπεζες, καθώς τα διαφημιστικά έσοδα κατέρρευσαν και οι «επιχορηγήσεις» από τις κρατικές εταιρίες εξαφανίστηκαν.
Στην Ελλάδα υπάρχει μακρά παράδοση επιχειρηματιών που στηρίζονται στις πολιτικές τους επαφές για να κερδίσουν συμβόλαια και σε πολιτικούς που ζητούν φακελάκι από τις επιχειρήσεις για να βελτιώσουν τις πιθανότητές τους στις εκλογές.
Ο Αριστείδης Χατζής κάνει λόγο για «μια μικρή χώρα όπου λείπει η εμπιστοσύνη κι ούτε και ο νόμος δεν εφαρμόζεται σωστά».
Το δημοσίευμα προσθέτει ότι η κλίμακα αυτής της διαπλοκής αναπτύχθηκε στη δεκαετία του 1990, καθώς η ελληνική οικονομία απογειωνόταν, χάρη στην απελευθέρωση της αγοράς που απαιτούσε η Ε.Ε. και στην αυξημένη χρηματοδότηση από τις Βρυξέλλες για έργα υποδομών και τεχνολογίας.
Οι μεγάλες συμβάσεις για τα έργα με ευρωπαϊκή υποστήριξη μοιράστηκαν σε έναν μικρό κύκλο πλειοδοτών. Οι περιστασιακές καταγγελίες για την πολιτική της σπατάλης, όμως, κάποιες φορές μεταδόθηκαν και στην πολιτική, ορισμένες φορές με καταστροφικές επιπτώσεις.
Oι Financial Times μιλούν πέντε πολύ γνωστά ονόματα του ελληνικού επιχειρηματικού χώρου, με μια μικρή αναφορά στον καθένα. Πρόκειται για τους: Βαρδή Βαρδινογιάννη, Σπύρος Λάτσης, Γιώργος Μπόμπολας, Δημήτρης Κοπελούζος και Μιχάλης Σάλλας.
Η αλήθεια είναι ότι μία πραγματικά αριστερή κυβέρνηση έχει έναν και μοναδικό σκοπό, την ανακατανομή του πλούτου και την ελεύθερη πρόσβαση όλων των πολιτών σε Υγεία, Παιδεία. Ακόμη, στόχος είναι η απονομή δικαιοσύνη σε όλους και η ανάπτυξη ενός κράτους πρόνοιας. Από εκεί και πέρα νοοτροπίες δεκαετιών δεν αλλάζουν εύκολα και είναι γνωστό ότι η εξουσία αλλοιώνει χαρακτήρες ανθρώπων και κομμάτων. Εκτός, αυτών μία ενωμένη Ευρώπη σημαίνει ότι δεν έχεις το αυτοδιοίκητο αλλά εξαρτάσαι και από άλλους. Ας, ελπίσουμε ότι γίνει από εδώ και πέρα να είναι για το καλό αυτού του τόπου.
ΠΗΓΗ: newpost.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου