Πριν λίγες μέρες η Ισλανδία ανακοίνωσε ότι αποσύρει την υποψηφιότητά της για ένταξη στην Ευρωπαϊκή Ένωση, αλλά βέβαια στα ΜΜΕ έγινε μία μικρή αναφορά και τίποτα παραπάνω, ενώ θα έπρεπε να γίνει εκτενή αναφορά.
Μία χώρα που έφτασε... στο χείλος του γκρεμού σχεδόν την ίδια εποχή με την Ελλάδα έκανε το αυτονόητο, αρνήθηκε να ενταχθεί στο ΔΝΤ, πάλεψε εκ των έσω για ένα καλύτερο μέλλον, έβαλε τα λαμόγια στη φυλακή και με στερήσεις και προσπάθειες από όλες τις πλευρές κατάφερε να βρεθεί μέσα σε αυτά τα 5 χρόνια από ... την κόλαση στον παράδεισο. Μετά από αυτές τις θυσίες, η Ισλανδική κεντροδεξιά ( και το τονίζω αυτό ) κυβέρνηση αρνείται να γίνει μέλος αυτής της Ευρωπαϊκής Ένωσης.
Ας δούμε, λοιπόν το χρονικό της πορείας της Ισλανδίας και ας συγκρίνουμε πόσο διαφορετικοί χειρισμοί έγιναν από τους δικούς μας κυβερνώντες και γιατί συνεχίζουμε να είμαστε εγκλωβισμένοι σε αυτόν τον φαύλο κύκλο.
Με το ξέσπασμα της χρηματοπιστωτικής κρίσης το Σεπτέμβριο του 2009, η Ισλανδική Κεντρική Τράπεζα βρέθηκε χωρίς ρευστότητα και το τραπεζικό σύστημα αφέθηκε να πτωχεύσει. Η Κεντρική Τράπεζα δεν μπορούσε να σώσει τις Τράπεζες ως έσχατος δανειστής. Η χώρα οδηγείτο πια σε ανεξέλικτη ύφεση, ανεργία, κατάρρευση. Η τραπεζική φούσκα είχε σκάσει εκκωφαντικά. Γνωστή η εικόνα από τις χώρες του Νότου της Ευρώπης και από την Ελλάδα. Αλλά στην εξέλιξη υπήρξαν δυο διαφοροποιήσεις σε σχέση με την ΕΕ. Εκεί , στην Ισλανδία ,ξεκάθαρα είπαν ότι την ευθύνη για την κατάρρευση την έχουν οι Τράπεζες. Εδώ μας είπαν το αντίθετο. Τα αμαρτωλά κράτη ζούσαν παραπάνω από τις δυνάμεις τους με αποτέλεσμα οι Τράπεζες να πτωχεύσουν. Μέγα ψεύδος. Στην Ισλανδία με δημοψήφισμα αποφάσισαν να μην δανειστεί η χώρα για να καλυφθούν οι ζημιές των τραπεζών. Ετσι η χώρα δεν γνώρισε τις συνταγές του Τόμσεν και των λοιπών…θεσμών. Το αποτέλεσμα αυτής της επιλογής είναι ήδη ορατό: Η Ισλανδία ξέφυγε από την ύφεση και τη θηλεία των δανειστών, των μνημονίων και της εποπτείας…
Αντίθετα, η Ελληνική κυβέρνηση παρέδωσε την τύχη της χώρας στα τεχνικά κλιμάκια των δανειστών. Αυτοί κυβερνούσαν με στόχο το ξεζούμισμα του ελληνικού λαού για να εξυπηρετηθεί ένα χρέος που (και) μαθηματικά δεν εξυπηρετείται. Αυτοί κυβερνούσαν κάνοντας ταυτόχρονα δουλειές «κάτω απ το τραπέζι» με ευυπολήπτους εγχώριους και ξένους τραπεζίτες, με ξένους και ντόπιους οικονομικούς παράγοντες, διαμεσολαβώντας για εξυπηρετήσεις στα ανώτατα κλιμάκια των ελληνικών κυβερνήσεων. Το αποτέλεσμα αυτής της πολιτικής είναι γνωστό, ότι δεν έχει καμία σχέση με το αποτέλεσμα που είχαν στην Ισλανδία. Γιατί εκεί, στην Ισλανδία, ξεκίνησαν και καθάρισαν με τα βασικά απ την αρχή: Έχωσαν τα λαμόγια στη φυλακή και πέταξαν τους «φιλάνθρωπους» δανειστές στη θάλασσα…
ΠΗΓΗ:topontiki.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου